زخم های پای افراد دیابتی معمولا بدون درد بوده و در مناطقی هستند که پوست آنها بشدت ضخیم شده و پینه بسته است. نوک انگشت شست، قاعده و کنار خارجی انگشت کوچک، زیر انگشت وسط، پاشنه پا، لبه خارجی پا و زیر پنجه پا از مناطق مستعد به زخم هستند.
این زخم ها ممکن است همراه با تورم موضعی، قرمزی، ترشح چرک باشند. به علت فعالیت میکروب های بیهوازی زخمهای پای فرد دیابتی معمولا بسیار بدبو هستند.